Амалияи санъати марбут ба VIETNAMESE, як шакли фаъолияти ҷисмонӣ

Боздидҳо: 555

ГУНЧЕД НГУЙЕН МАНХ

    Ветнам тамаддуни барвақтии биринҷии тарро ташаккул дод. Деҳқонон моҳҳо ва солҳоро дар майдони кишти биринҷии худ сарф мекарданд. Ранг “Чонг кэй, во цай, кон трау ди буа"" [Чӣ тавр, чӣ кор кардан, чӣ кор кардан] (Шавҳар шудгор мекунад, зан мекорад, говмеш об пушаймониро мебарорад) (Намоишиҳои 1,2) дар тӯли ҳар як марҳилаи таърих ҳазорсолаҳо дар тӯли таърихи тӯлонии мубориза барои ҳифз ва нигоҳ доштани истиқлолияти миллат мавҷуд буд. Дар рӯзҳои таътилҳои анъанавӣ ҳамеша бозиҳои ҷисмонӣ ва гӯштини суннатӣ буданд, ки ба одамон дар амал кардани тавозуни ҷисмонӣ ва қувват барои муқовимат кардан бо ҳуҷумкунандагон кӯмак мекарданд.

    Ҳуқуқ дар миёнаи асри аввал (баҳор 40), Trung [Трунг] хоҳарон қувваҳои кофии артиш ҷамъ оварданд, то душманро мағлуб кунанд, кишварро озод кунанд, мамлакати мустақилро ташкил кунанд ва пойтахтро дар Ман Linh [Mê Линх] (барои се сол).

    Дар байни генералҳои ду раҳбари зан, дар байни онҳо генерал зан низ буд Ле Чан [Лан Чан] (Ань Биен, Ҳай Понг [Ан Бин, Ҳи Финх]), ки пештар барои машқҳои санъати ҳарбӣ, аз ҷумла гӯштингун бунёд мекарданд. Дигар генерали занона, Тию Хоа [Тию Хоа] (Lang Xuong [Lãng Xương], Винх Фу [Вĩнх Фу]), амалия ва таълим дода шудааст dh phet [đánh phết], ки барои майна ва мушакҳо хуб буд. Нгуен Там Чинх [Нгуен Там Чин], сарвари ҳарбӣ (Май Донг [Mai Động], Thanh Hoa [Thanh Hoá]), як мактаби санъати ҳарбӣ кушодааст, ки ба таълими ҳам санъати ҳарбӣ ва ҳам забони чинӣ (Тасвири 3). Пас аз он, ӯ асосгузори шуд Май Донг [Май Динг] деҳаи мубориза.

    Дар нимаи аввали асри сеюм як генерали қавӣ зане бо номи Леди буд Трио [Трию]. Дар синни 19-солагӣ вай изҳор кард: "Ман танҳо мехоҳам бодҳои сахтро тай кунам, дар мавҷҳои пурталотум пора кунам, китҳоро дар баҳри Шарқӣ бикушам, сарбозони Вюро аз сар бардорам, дарёҳо ва кӯҳҳоро ҳифз кунам, юғи худро партофтам. ғуломӣ, на саҷда кард ва на ғулом! "

    бонуи Трио [Трию] як мактаби санъати ҳарбӣ таъсис дода шуд, ки бо истифода аз шамшер ва камонварӣ ба муқобили душманон мубориза мебурд, ки гуфта буд:

Истифода бурдани найза ва куштани палангон осонтар аст
Ҳангоми рӯ ба рӯ шудан бо Empress.

[Hoành qua đương hổ dị аст
Đối diện bà vương нан]

    Дар асри шашум (543), Лай Бон [Лай Бон], пешвои Тай Бинҳ [Тай Бинх] (Сон Тай [Сан Тэй]) ва дигар қаҳрамонони ватандӯст дар якҷоягӣ бо баланд бардоштани қобилияти ҷисмонӣ мубориза меварзиданд. Дар байни онҳо пешвоёни ҳарбӣ буданд Триеу Куанг Фук [Триу Куанг Фок], Фам Ту [Phạm Ту], Ли Фук Манг [Lý Phục Манг]. Шӯриши онҳо истиқлолияти мамлакати моро бо номи Ван Сюан [Ван Сюан].

    Дар ибтидои асри ҳаштум Қарзи Mai Thuc [Қарзи Mai Thúc](722) барои истиклолият мубориза бурданд. Баъд аз чилу чор сол. Пхунг Хунг [Фун Хонг] (766-791) ва бародари хурдии ӯ; Фунг Ҳай [Phùng Hi], қувваҳои мардумро барои машқҳои санъати ҳарбӣ ва дигар корҳои ҷисмонӣ барои исён ҷамъ овард. Ин ду бародар хеле мустаҳкам буданд. Пхунг Хунг [Фун Хонг] (Duong Lam [Đường Lam], Сон Тай [Син Тан ”) метавонист бо буфетҳои обӣ мубориза барад ва палангҳоро мағлуб кунад. Фунг Ҳай [Phùng Hi] метавонад ҳазорҳо кило сангҳои вазнин ва қаиқро дар тӯли чандин мил роҳ диҳад. Ин ду бародарон ишғолгаронро мағлуб карданд ва дар давоми ҳафт сол қаламравро ҳифз карданд ва ҳамчунон шарафманд шуданд Бо Cai Dai Vuong [Bố Cái Đại Vương].

     Тавре ки дар таърих сабт шудааст, он шахсе, ки дар таъсис додани як мактаби калони санъати ҳарбӣ саҳми бузург гузоштааст Дуонг Ха [Дун Ха] (Тхан Хоа) буд Дуонг Динх Нге [Dương Đình Nghệ аст]. Ӯ пешвои деҳа буд, ки тақрибан 3,000 ҷанговарро барои омӯзиши санъати ҳарбӣ шабу рӯз ҷамъ овард. Дар байни онҳо буданд Нго Куйен [Нго Куин] (Фонг Чау [Фонг Чау], Сон Тай [Син Тай]) ки баъдтар бо он машҳур буд Бах Данг [Боч Динг] ғалаба, ки ба ҳукмронии ҳазорсолаи Чин хотима ёфт (Мувофиқи Dai Vietnam su ky toan thu [Đại Việt sử ký] (Солномаи пурраи Дай Ветнам [Vi Việt])).

БАН ТУ ТУ
12 / 2019